Predstavljen film “Generacije Borova – 30 godina kasnije” autorke Isidore Pekić

U organizaciji Srpskog kulturnog društva “Prosvjeta” pododbor Vukovar sinoć je u Parohijskom domu u Vukovaru prikazan film “Generacije Borova – 30 godina kasnije” autorke Isidore Pekić. Film koji je nastao 2020. godine prati hronologiju nastanka Borova naselja, “grada” gume i obuće, visoki nivo tadašnjeg kulturnog i sportskog života i odgovorne brige za običnog čoveka pa sve do ratnih godina.

– Dali smo podršku autorki filma Isidori Pekić kao i svim onim ljudima koji su imali učešća u filmu. Film ne govori o dalekoj Americi i Australiji, govori o nama, o trenucima kojih se sećamo. Koliko znam film je na raspolaganju, autorka je voljna da svakom da film da pogleda i da to na neki način bude njen doprinos nostalgiji, koja je prisutna u ovom filmu – rekao je Milenko Živković, predsednik vukovarskog pododbora SKD-a “Prosvjeta”.

U filmu se prepliće nekoliko oblika dokumentarnog žanra: intervju, autobiografski esej i fotografija, a sagovornici su meštani Borova, od kojih je najstariji sagovornik nekadašnji radnik “Bate” Đorđe Mirosavljević, koji je preminuo prošle godine, a u vreme snimanja filma navršio je 96. godinu.

Autorka Isidora Pekić rođena je u Kneževu u Baranji 1973. godine. Osnovnu školu “Ivan Goran Kovačić” završila je u Borovu naselju, a srednju školu i fakultet računarstva i informatike u Ljubljani. Sada radi kao projektni menadžer u Federalnoj vladi Australije.

Pored brojne publike film je došla pogledati Isidorina majka Ljiljana Pekić.

– Vrlo sam se iznenadila što se Isidora vratila ovoj temi. Ona je inače inženjer informatike i kao takva je napravila karijeru prvo u Sloveniji, a zatim i u Australiji. Kad je upisala filmsku akademiju, mogla je da bira da li će priču doneti iz Slovenije ili Australije, ali ona je došla ovde i vratila se borovskoj priči. To je čista lirika, lirska priča doživljena, nostalgična i predstavljena kao žalost za jednim vremenom kojeg nema. Ja sam to doživela kao priču njene generacije, naše iseljene dece koja više nemaju gde da se vrate jer taj svet iz kojeg su otišli više ne postoji – rekla je nakon filma Ljiljana Pekić.

Nekadašnja radnica kombinata Borovo, Milka Mrkalj iz Borova vrlo emotivno je doživela film.

– Radila sam od 1979. godine u “Borovu”, prvo u “Kemografu”, a onda se to kasnije spojilo u obućaru. Bili su to lepi trenuci i u tim godinama nismo razlikovali Srbe i Hrvate, svi smo se družili i bilo nam je lepo. Najvažnije je što se znalo da će 10. i 25. biti plata i nikad nije ništa kasnilo. Bilo je puno odmarališta, sportskih druženja, svega lepoga je bilo – rekla nam je Milka Mrkalj iz Borova.

S.M.